Onze eerste week in Bhurjungkhola zit erop. Momenteel zijn we aan het genieten van de rust in Pokhara, en laden we onze batterijen op om volledig in onze eerste stageweek te kunnen vliegen.
Op vrijdagmiddag stapten we op de bus richting Pokhara. De rit naar ons gastgezin, was niets in tegenstelling tot onze rit naar Pokhara. We gingen letterlijk van links naar rechts, op en neer, van voor naar achter... Alle kanten uit dus. Jammer genoeg kunnen we geen filmpje plaatsen van deze rit, maar wees ervan overtuigd dat de busritten hier een stuk avontuurlijker zijn dan die van in België. De blikken van de Nepalezen waren goud waard, toen we onze lach niet konden inhouden. Volledig door elkaar geschud, kwamen we toch veilig aan bij Khem. Vandaag deden we voor het eerst onze was, in de zon én met de hand. Jammer genoeg heeft dit niet veel uitgehaald, aangezien ze nu terug stinken. AL onze buren besloten even een random vuurtje te stoken, bijgevolg dat onze kleren nu volledig naar rook ruiken: thanks neighbours!! :). We probeerden de schade te beperken door zo snel mogelijk al onze kleren te verzamelen. Eenmaal in de kamer, kwamen we tot de conclusie dat we allebei enkel korte, zwarte sokjes meehebben. Anke zei: "Ah ma da's geen probleem, mijn mama naait altijd gele bolletjes in mijn sokken." Talitha keek even raar en zei: "Oei, mijn mama doet ook gele bollen in mijn kousen...". We willen hierbij toch even onze mama's bedanken om dezelfde kleur te kiezen. Hierdoor we verloren we maar liefst een uur om de juiste paren bij elkaar te zoeken. De kans is nu dus groot dat we elkaars sokken zullen dragen voor de komende maanden. Achja... That's what friends are for zeker :) We bereidden vandaag ook onze stage voor, want een schoolweek loopt hier van zondag tot vrijdag. Morgen stappen we dus om 7u de bus op, en start onze eerste echte stageweek in de Shree Machhapuchhre Higher Secondary School. Volgende week horen jullie hoe deze verlopen is... SPANNEND!! Wij kruipen nu in ons bed, en wensen je een goede nacht. Of zoals ze in Nepal zeggen: SUBARATRI xxx
3 Reacties
Wanneer we dit bericht plaatsen, zijn we in Pokhara. We nemen je graag even mee terug in de eerste dagen bij ons gastgezin in Bhurjungkhola.
Een dag vroeger dan voorzien, dinsdag, vertrokken we met de bus richting Bhurjungkhola waar we van zondagochtend tot en met vrijdagmiddag zullen verblijven. Aangezien het de eerste keer was dat we met de bus naar daar moesten, wisten we dus niet goed of we de juiste bus namen en waar we precies moesten afstappen. Na wat rondvragen op de bus, kwamen we tot de ontdekking dat de dochter van onze gastouders naast ons zat. Zo kwamen we dus veilig en wel op de juiste plek aan. Aangezien Sushila, onze gastmama, leerkracht is op de school waar wij lesgeven, werden wij ontvangen door Santosh, onze gastpapa. Hij bracht ons met veel plezier naar school. Zo hebben we ook ineens onze eerste motortocht op de Nepalese wegen (met 3!) meegemaakt. Eenmaal aangekomen, werden we meteen verwelkomt door de headmaster en Sushila. We kregen een mooie sjaal en onze eerste echte tika. Deze dag, en tijdens de rest van de week, hebben we geobserveerd in de verschillende kleuterklasjes: nursery class, lower kindergarten en upper kindergarten. We merkten meteen dat er toch wel een aantal verschillen zijn met het onderwijs hier in Vlaanderen. Eerst en vooral is het belangrijk dat je weet dat kleuterleidsters hier vaak onopgeleid of uit een lagere kaste zijn. Ze blijven meestal tijdens de pauzes, samen met de kinderen, in de klas. Ook de aanpak is hier totaal anders. Het schrijven staat voorop. Zo wordt bijvoorbeeld in de laagste kleuterklas al meteen het alfabet aangeleerd en wordt van hen verwacht dat ze deze volledig kunnen schrijven. Het is hier echt papegaaienwerk: de leerkracht zegt/schrijft iets voor, en de kleuters zeggen/schrijven/spellen het duizenden keren na. Het is dus duidelijk dat het voor ons een heuse opgave zal worden om de gulden middenweg tussen deze twee aanpakken te vinden. Wat ons toch het meest doen schrikken heeft, is de aanpak naar de kleuters toe. In Vlaanderen zijn we het gewend dat er een warme en empatische omgang met de kleuters is, maar hier is dat volledig anders. Wanneer een kind iets verkeerd doet, wordt er soms geslagen/mee gelachen. Zo was er een nieuw instappertje op de school, die niet stopte met wenen omdat het zijn mama miste. Hij kreeg slagen in zijn gezicht zodat hij zou ophouden. Hier moesten we toch even bij slikken en werden we beiden even stil. Gelukkig is er bij ons "thuis" een warme aanpak en worden we volledig opgenomen in het gezin. Sushila maakte onze eerste dhal bhat, die we zoals echte Nepalezen, met onze handen aten. Dit was een hele uitdaging, maar Santosh leerde ons de techniek waardoor we het nu goed onder de knie hebben. 's Avonds keken we ook onze eerste Nepalese serie waarin meteen duidelijk werd dat er aan de acteertalenten van de acteurs nog gewerkt kan worden. We kregen meteen van Santosh, filmregisseur van beroep, het aanbod om acteerlessen bij hem te volgen en mee te spelen in zijn nieuwe film :). Weetje: we krijgen hier niet enkel rijst als avondeten, maar ook als ontbijt... Mama's wees gerust, we zullen eerder met wat kilo's meer terugkomen, dan uitgehongerd te zijn!! Vanaf nu zullen we ook niet meer met ons tweeën zijn iedere dag. Justine en Fien, twee studentes lager onderwijs, verblijven samen met ons in het gastgezin. We zijn ervan overtuigd dat het nog een gezellige boel op onze kamer zal worden! :) Wauw, onze eerste week in Nepal zit er al bijna op... De tijd vliegt hier echt voorbij, en we zijn nog niet eens begonnen met stage.
Om in te pikken op het vorige blogbericht: De rit naar Pokhara was inderdaad geen gewone busrit... De wegen zijn enorm hobbelig, en smal. Zo reden we vaak met onze bus bijna op de rand van de ravijn, waardoor we toch allebei af en toe onze ogen moesten dichtdoen. We merkten meteen dat de buschauffeur, in tegenstelling tot ons, gewend is aan deze wegen. Vaak reed hij aan maximum snelheid door de vele bochten, stak andere busjes voorbij op de banen die eigenlijk veeeel te smal zijn om met twee bussen deftig naast elkaar te kunnen rijden. We waren dus heel blij dat we na een busrit van 8 uur, konden afstappen. Maar daar stopte ons avontuur niet... We namen een taxi en propten onze valiezen in de koffer met volle moed. We beschreven aan de chauffeur waar ons guesthouse was, want je moet weten dat er in Nepal geen adressen zijn zoals bij ons. Vaak worden plaatsen beschreven aan de hand van restaurants, winkels die daarbij in de buurt liggen (niet zo evident dus...). Ons guesthouse is gelegen in de buurt van de "New 3 Sisters", dus zo beschreven we dit ook naar onze chauffeur toe. Hij knikte meteen en reed er ons naartoe. Eenmaal aangekomen aan de befaamde "New 3 Sisters", bleken we toch niet helemaal op onze bestemming aangekomen te zijn. Gelukkig hielp onze taxichauffeur ons door de lokale bevolking aan te spreken, waardoor we uiteindelijk toch ons guesthouse vonden in een heel smal steegje. We werden hier meteen met open armen ontvangen door Sushma en haar twee dochters. We kregen een superlekker kopje thee en een Nepalees koekje aangeboden. Daarna mochten we een kamer uitkiezen en installeerden we ons op onze nieuwe plek. Omdat het al redelijk laat was, besloten we de buurt wat te verkennen en liepen zo de Lakeside af. Deze is zodanig mooi, dat we er weinig woorden aan vuil willen maken (foto's zeggen zooooveel meer, kijk maar naar de foto's :)). Vandaag haalden we onze trekkingspermit, die we nodig hebben om wekelijks de bus op te mogen stappen naar onze stageplaats Bhurjungkhola. Daarna gingen we naar de grootste supermarkt van Pokhara, Bhat Bhateni. Deze is te vergelijken met de Makro van bij ons. Je kan hier werkelijk alles vinden! Om hier te geraken, namen we voor de allereerste keer de lokale BUS. Voor maar liefst 20 cent mochten we opstappen. De man die het geld aannam, sprak alleen niet zo vloeiend Engels, waardoor we niet wisten of we er effectief ook gingen geraken. Gelukkig waarschuwde hij ons wanneer we aangekomen waren. Bekijk onze foto's en je zal zien hoe groot en vol de rekken hier wel niet gevuld zijn. Na de 5 verdiepen bekeken te hebben, besloten we TE VOET terug te keren naar ons guesthouse. Dit bleek achteraf misschien toch niet zo'n geweldig idee geweest te zijn, want onze wandeling duurde maar liefst 45 minuten, in de volle zon. Meteen werd het verschil tussen wij, Belgen, en de Nepalezen duidelijk. Terwijl wij veel te warm hadden in onze T-shirt, liepen de Nepalezen hier met dikke sokken, skijassen/-pakken, mutsen, sjaals, ... aan hahaha :). Hiermee eindigt voorlopig ons klein avontuur in Pokhara, want we vertrekken morgen al naar ons gastgezin in Bhurjungkhola en zullen we dus ook voor het eerst onze stageplaats zien. Wij kijken er alvast naar uit om jullie verder op de hoogte te houden van onze avonturen, maar daarvoor zullen jullie nog even geduld moeten hebben tot in het weekend aangezien we daar geen toegang tot het internet zullen hebben. Hier een kleine update van onze eerste dagen in Kathmandu:
Het bleek een goed idee te zijn om vroeg in ons bed te kruipen de dag voordien, want we bezochten donderdag maar liefst vier plaatsen. We begonnen bij de stoepa Bouddhanath. We hadden geluk met het weer en dus kregen we een mooi zicht over de volledige tempel. Daarna reden we door naar Pashupatinath. Hier kregen we een typische lijkverbranding te zien van verschillende hindoes. Hindoes worden verbrand op een houtstapel omdat ze geloven in reïncarnatie. Wanneer het lijk volledig verbrand is, gooien ze het as in de heilige rivier. Dit is dus een heel andere manier dan bij ons. Onze monden vielen toen natuurlijk open wanneer we voeten zagen liggen op het stro. Daarna kwamen we aan bij Durbar Square. Blijkbaar zijn er in Nepal heel veel "squares". Degene die wij te zien kregen, was die in Patan. We kregen kippenvel toen we de voor-en-na foto's zagen. Veel van deze prachtige gebouwen liggen door de aardbeving helemaal plat en zijn nu volledig in heropbouw. Om onze dag te eindigen, gingen we naar de Monkey Temple. Met een bang hartje, want we hadden al verhalen gehoord dat de apen durfden aanvallen. Gelukkig lieten ze ons gerust en konden we op ons gemak de tempel bezoeken. Die dag kropen we, opnieuw, vroeg in ons bed want we moesten om 4u30(!) opstaan om de zonsopgang te kunnen zien op de berg Nagarkot. Onze taxichauffeur bracht ons naar het topje van de berg, op een hoogte van 2175 meter. Het was zeker de moeite waard om vroeg uit ons bed te kruipen, want we kregen er een supermooi uitzicht voor in de plaats. Hiermee eindigde hier ons avontuur in Kathmandu. De dag nadien stonden we, alweer, vroeg op om onze bus naar Pokhara te halen. We bereidden ons voor op een helse rit... To be continued... :) Namasté!
Onze eerste dag in Kathmandu zit er al op! Na toch twee hectische vluchten, waren we blij dat we met onze beide voeten op de grond stonden. Onze eerste vlucht vertrok al een uur later door slechte weersomstandigheden, en alsof dat nog niet genoeg was, hebben we ook nog eens drie rondjes rond Istanbul gevlogen omdat we niet konden landen. Toch stapten we met volle moed het tweede vliegtuig op, want die zou ons naar Kathmandu brengen. Maar... je kan het al raden... ook hier vertrokken we met een uur vertraging! Eenmaal aangekomen in Kathmandu, was het met een klein hartje afwachten of ook onze bagage veilig op zijn bestemming zou aankomen. EN MET SUCCES!! Zowel wij als onze bagage zijn veilig in het guesthouse van Babu geraakt. Hier werden we meteen met open armen ontvangen. De mensen hier zijn supervriendelijk en staan steeds klaar om ons te helpen (met onze vele vragen :)). Het eerste wat we gedaan hebben, is een Nepalese simkaart gekocht, en daarna zijn we op verkenning gegaan. Al snel merkten we dat we toch wel moe waren, en deden een middagdutje, hehe. Er staat nog heel wat op de planning voor morgen, dus wij kruipen vandaag vroeg onder onze dekens, zodat we morgen een ander stuk van Kathmandu kunnen gaan verkennen. Groetjes aan het thuisfront xoxo Het is bijna zo ver... Binnen exact 14 dagen landen wij in Kathmandu. Op dinsdag 16 januari nemen we voor drie maanden afscheid van onze familie en vrienden, om het mooie Nepal te leren kennen.
We kijken eerst nog een drukke periode tegemoet. Onze examens zijn in aantocht, maar ondertussen zitten onze gedachten toch al stilaan in Nepal. Alle inkopen zijn reeds achter de rug. Na de examens rest ons enkel nog het moeilijkste werkje: koffers inpakken! Via deze weg zal je onze avonturen kunnen meebeleven. Wij kijken er alvast naar uit om jullie op de hoogte te houden... Tot snel! Groetjes Talitha en Anke |