Onze zevende en achtste stageweek hebben we moeten schilderen. De kinderen hadden examens en wij begonnen onze schilderwerken.
We maakten een complimentenboom met dieren in het Frans en Engels. Op de andere muur schreven we enkel beleefdheidsregels. We hebben er veel werk in gestoken, maar zijn super trots met het eindresultaat! We waren op een week klaar met verven. Dit betekende dus dat we nog enkele dagen vrij hadden. Op dinsdag besloten we eens te gaan wandelen langs de rivier. Hiervoor moesten we ergens de afgrond kunnen afdalen. Gelukkig kwamen we wat kinderen van school tegen die ons de weg wouden tonen. Al snel hadden we dus een hele klas kinderen met ons mee. We zijn ongeveer 3 uur gaan wandelen en hebben wat in het water met de kinderen gespeeld. Nadien leerde onze gastmama ons Dal Bhat maken, het thuisfront kan zich dus thuis al aan wat verwachten... :) Op woensdag gingen we mee met class 10 naar het examencentrum. In Nepal moeten leerlingen van class 10 examens van de overheid afleggen. Wanneer ze slagen, mogen ze verder studeren. Wanneer je niet slaagt, word je als meisje uitgehuwelijkt. Wij besloten de studenten wat steun te bieden en gingen mee met hen. Dit betekende wel om 5u30 opstaan. Pijnlijk, maar het is ons gelukt! Op donderdag was het zover! We haalden onze beste kookkunsten boven en maakten vol-au-vent met frietjes en appelmousse. Omdat we geen oven hadden, maakten we als dessert een petit-beurre-taart. Wij vonden onze beide gerechten dik geslaagd (zeker na een hele dag druk in de weer geweest te zijn). Maar of de Nepalezen hetzelfde dachten, zijn we niet zeker... Er werd wel gezegd dat het 'tasty' was, maar de dag nadien kregen we onze vol-au-vent in een Nepalees jasje op ons bord. Onze saus werd verdund en er werden veel spicy kruiden toegevoegd. Tja... smaken kunnen verschillen zeker? ;) Zo liepen onze laatste dagen stilaan voorbij en dat betekende dus afscheid nemen van alle kinderen en leerkrachten. Het is moeilijk te beseffen dat we niet meer terug gaan. De tijd is echt veel te snel gegaan en wij zullen alles zo hard missen. Er werd ook een afscheidceremonie voor ons gehouden. Zo kregen we een sjaaltje, tika en een tas. Op vrijdag moesten we ook afscheid nemen van ons gastgezin. Het drong door dat het een definitief afscheid was waardoor dit niet zonder tranen verliep. We zijn hen zo dankbaar voor alles wat zij voor ons gedaan hebben en ze zullen nooit vergeten worden! Wij gaven hen onze cadeautjes en van hen kregen we ook een sjaaltje, tika en een Boeddha beeldje. We zullen dus met veel Nepalese cadeautjes thuiskomen :) Onze laatste anderhalve week gaat nu in en wij keren terug richting België. We gaan nu nog volop genieten van onze laatste dagen in Nepal. Maandag vertrekken we met de hele groep naar Chitwan, een natuurpark op zo’n vijf uur rijden van Pokhara. Hopelijk kunnen we volgende week stoefen met heel indrukwekkende foto’s :).
5 Reacties
Afgelopen weekend was er een teaching Program van Right4Children. Dit werd gegeven door Christian, de man van Engeland die eerder ook op onze school les is komen geven. Wij werden door de directeur uitgenodigd om mee te gaan.
We besloten vrijdagochtend al naar Pokhara te vertrekken, aangezien we nog afscheidscadeautjes moesten kopen voor ons gastgezin. In Pokhara deden we dus snel al onze inkopen en zochten we leuke geschenkjes uit. Zaterdagochtend om 7u30 werden we door de bus opgepikt in Pokhara. Het teaching program was voor vijf verschillende scholen. Bij elk van deze school waren de directeur en 4 leerkrachten uitgenodigd om deel te nemen. Van onze school ging de directeur mee, samen met ons mama, Santi, Shiva en Madav. De busrit was geen gewone busrit. We reden heel hoog de heeeeeel erg hobbelige, wegen op. Toch wel duidelijk de ergste busrit die we al meegemaakt hadden, ook al dachten we dat dit niet meer mogelijk was.. De bus ging letterlijk van links naar rechts en dat wanneer je net naast een ravijn rijdt. Gelukkig kwamen we veilig (wel met de nodige misselijkheid) aan! Het teaching program ging door in een schoolgebouw. Christian legde uit hoe je Engels kan leren via spelletjes. Hetzelfde principe dat wij uitwerken voor onze bachelorproef dus, maar dan wel bij de kleuters. Hij leerde de leerkrachten hoe dit in het lager en middelbaar kan. Veel van de spelletjes kenden wij al. Het was een actieve les, want alles werd uitgetest en gespeeld met de leerkrachten. Aangezien het programma ook zondag verder liep, bleven we in dit dorpje slapen. We stapten naar een hotel niet zo ver van de school. Wij en de twee studenten van OLO werden met ons mama en Santi in een kamer gezet. Toen we de kamer binnen stapte was er wel een klein probleem... Het was een kamer met drie eenpersoonsbedden en wij waren met zes. Dit beloofde een gezellige nacht te worden! We kunnen wel zeggen dat we een zalige tijd beleefd hebben hier. We hebben de hele avond gelachen met ons mama en Santi. We leerden hen echt langs een gans andere kant kennen en hebben ons nog nooit zo hard geamuseerd. De nacht verliep wat minder grappig, omdat ons mama nogal luid snurkte. Het toppunt was toch wel toen ze ons om 5u wakker maakte en dan nadien zelf terug in haar bed ging liggen. Hmm die Nepalezen hebben soms toch rare gewoontes hoor! :) Binnen minder dan een maandje keren wij jammer genoeg al terug naar België. Ondanks het feit dat wij hier de tijd van ons leven hebben, beginnen we toch al wat dingetjes te missen uit ons klein Belgiëlandje. Daarom hier een opsomming van wat wij missen:
Talitha:
Anke:
Geen nood! Wij missen misschien wat zaken van uit België, maar er zijn ook dingen die wij niet uit Nepal kunnen missen. Wij zullen hier dus zeker nog een volle maand genieten van het Nepalese leventje. P.S.: Wij zijn ook wel eens benieuwd wat jullie van ons missen! Voel je vrij om dit in een reactie hieronder te laten weten :) Zoals we jullie vertelden hebben we deze week voor vijf dagen gewisseld met drie medestudenten van stageschool (en dus ook van gastgezin). Terwijl we dit schrijven zijn we aan het “bekomen” van ons weekje in, het klein maar fijne Ghalechhap. Het was een heus avontuur, waar we jullie toch veel over te vertellen hebben.
Onze normale rit naar Bhurjungkhola van een uurtje, werd omgeruild voor eentje van 3 uur richting Dumre. Daar moesten we 2 uur wachten op een andere bus, die ons op een anderhalf uur tijd naar Ghalechhap zou brengen. Respect voor de studenten waarvoor dit tweewekelijkse kost is, want wij hadden het al gehad met de Nepalese busritten na de eerste. Toen we aankwamen bij ons gastgezin, was enkel Dipa (de mama) thuis. Door de taalbarrière was het wat moeilijker om een gesprek op te starten zoals met onze eigen gastmama, maar toch werden we met open armen ontvangen. We kregen meteen een tasje thee met brood voorgeschoteld. Na een uurtje kwam ook Mahesh (de papa) en Drishant (het tienjarige broertje) thuis van school. Ook zij waren blij om ons te zien en deden er alles aan om ervoor te zorgen dat we ons op ons gemak voelden. Ondanks we ons hier echt wel welkom voelden, voelden we ons de eerste dag toch niet helemaal op ons gemak. Het is de eerste keer dat dit gezin studenten ontvangt, waardoor het soms wat stroef verloopt. Zo stond Mahesh bijvoorbeeld op onze vingers te kijken hoe we aten, in plaats van samen met ons te eten. We hadden ook het gevoel dat we alles wat we deden moeten verantwoorden naar hem toe, etc. Dit is een groot verschil met onze gastmama, maar we zijn ervan overtuigd dat hij het allemaal wel goed bedoelde. Ook op school was er een groot verschil. Het schooltje waar de kleuters en lagere schoolkinderen les krijgen is heel klein in vergelijking met onze stageschool. De muren zijn kaal en wit, er is geen tot weinig didactisch materiaal aanwezig, ... De studenten hadden ons hierop voorbereid, dus we stelden een soort van muzisch project op poten met zo min mogelijk materiaal. Het was leuk voor ons om eens wat muzische te betrekken in onze lessen, aangezien we op onze stageschool ietwat verplicht worden om de leerstof in het boek te volgen en dus niet altijd ruimte hebben om muzische aspecten te integreren. De leerlingen, maar ook de leerkrachten waren enorm enthousiast over onze manier van lesgeven. Dit was voor ons iets totaal nieuw. De leerkrachten hier toonden oprecht interesse in ons en we werden met open armen ontvangen. Ze probeerden onze naam correct uitspreken en leerden ons zelf hoe onze naam in het Nepalees geschreven werd! Kort samengevat zijn we blij dat we deze kans gekregen hebben. We leerden veel bij en zagen echt eens een andere kant van Nepal! Ondanks de fantastische ervaring verlangen we nu toch stiekem om terug bij ons eigen gastmama te zijn! Onze zesde stageweek zit er ook alweer op. De tijd vliegt hier echt voorbij. We zijn hier reeds twee maanden, wat dus wil zeggen dat we over exact één maand al terug naar België moeten… :(
Aangezien het zondag geen school was, vertrokken we wat later uit Pokhara om richting ons gastgezin te gaan. We stapten dus wat later op onze bus. Dit bleek achteraf gezien niet zo’n goed idee geweest te zijn, want de bus zat echt overvol waardoor we een uur moesten rechtstaan. Tot overmaat van ramp bleek de bus voor ons een lekke band te hebben. Omdat de wegen hier zo smal zijn, konden we niet passeren en moesten we wachten tot het probleem was opgelost. Eenmaal aangekomen werkten we nog wat aan onze stage voor de dag erna en kropen dan vroeg ons bed in. Maandag en dinsdag gaven we twee dagen stage. We speelden weer vele spelletjes. Zo maakten we een soort estafette met de oudste kleuters. Als prijs gaven we hen elk een zakje met tandenborstel, tandpasta, ballonnen en enkele kleurpotloden. De lachjes op hun gezicht waren goud waren. Zo blij waren ze dat ze iets ‘gewonnen’ hadden! Hierbij willen we nogmaals iedereen bedanken die ons gesponsord heeft met al dit materiaal. Jullie hebben er zowel ons, als de kinderen plezier mee gedaan. Woensdag nam de directeur ons mee naar een klein schooltje op de view point. Hiervoor moesten we heel steil omhoog de berg op. Het schooltje is een enorm verschil met onze school. Er waren slechts 4 klaslokalen en in de klassen zagen niet meer dan 2 à 4 kinderen per klas! We speelden met de hele school (slechts 20 leerlingen) spelletjes zoals zakdoekje leggen, 1 2 3 piano, de limbo,.. Op het einde dansten enkele leerlingen voor ons en ook wij moesten voor hen dansen.. Nadien gaven we elk kind een tandenborstel en tandpasta. Ook hen hebben we zo blij gemaakt met dit kleine geschenkje. Donderdag was het International Womansday. In Nepal is dit een feestdag (dit verwondert ons niet haha). Wij waren bezig met onze was te doen tot we plots gebeld werden door Khem ( van het guesthouse in Pokhara). Hij vertelde ons dat er vrijdag en zaterdag grote staking zou zijn en dat hij onze directeur gecontacteerd had en dat de school dicht zou zijn. Wij belden Shushila, onze gastmama, want die was op dat moment bij haar ouders. Zij zei dat we best naar Pokhara vertrokken. Wij maakten dus onze zak en vertrokken met de bus naar Pokhara. ‘s Avonds werden we gebeld door Shushila en het bleek dan vrijdag toch school te zijn. Zo zie je dat communicatie hier ook niet altijd zo even vlot verloopt als in België. We hadden dus weer maar een korte stageperiode. Aangezien we een verlengd weekend hadden, hebben we er van geprofiteerd om eens te gaan Paragliden. We zijn blij dat we dit hebben gedaan en hebben genoten van een prachtig uitzicht! Zaterdagavond zijn we naar de film ‘Lion’ gaan kijken in de Movie Garden ( openlichtcinema). Ons weekend was dus weer goed gevuld! Vanaf zondag vertrekken we voor een week naar Mirlung. Wij zullen een weekje wisselen met Nina, Pauline en Arno ( andere studenten van Artevelde) van gastgezin en school. Volgende week dus een update van hoe onze uitwisseling verlopen is. Wij kijken er alvast naar uit! Vandaag, donderdag 1 maart, was het Holi. Dit is een feestdag waar de Nepalezen vieren dat de lente begint en dat het goede het slechte heeft overwonnen.
Omdat deze feestdag niet zo zeer gevierd wordt in Bhurjungkhola, raadde Sushila ons aan om dit in Pokhara te vieren. Zo gezegd, zo gedaan. Onze mama had gelijk! Overal waar je kwam zag je dolgelukkige mensen en was er muziek. De Nepalese straten kleurden rood, geel, blauw, groen, paars,... Vooral ook wij werden besmeurd met kleurrijk poeder waardoor we de dag eindigden als twee wandelende regenbogen. Wanneer we bij Khem aankwamen, merkten we dat we echt van kop tot teen (zelfs tot in onze oren!) onder het poeder zaten. Je kan je dus ook al inbeelden dat het vooral plezierig was om dat erna allemaal uit je haar en van je lichaam te krijgen ;) Na dit hele gebeuren gingen we met z’n allen samen nog iets eten. Jammer genoeg waste de regen alle kleuren weg. De straten liepen leeg, en ook wij kropen ons bed in. Onze vijfde stageweek was enorm kort. We gaven maandag, dinsdag en woensdag les. Woensdagavond vertrokken we naar Pokhara om Holi (feestdag) te vieren!
Ondanks onze korte week, hebben we toch zoveel mogelijk proberen doen. We leerden onder andere de tweede kleuterklas een weerlied aan en lieten hen met een verrekijker naar het weer kijken. Succes verzekerd! We merkten dat ons dagen-van-de-week-lied en goeiemorgenlied enorm aansloeg, dus kozen we opnieuw voor deze werkvorm hiervoor. In de playroom bij de peuters namen we ballonnen mee. We haalden ze nog maar uit en alle kleuters stonden meteen rond ons. Ze werden zo enthousiast en helemaal gelukkig. In de playroom zit er een kleuter van 4 jaar die laat met school gestart is. Hij zegt nooit iets, lacht nooit en lijkt altijd ongelukkig. Toen we de ballonnen boven haalden, bloeide hij helemaal open! Hij lachte zo hard, genoot enorm van het heen en weer kloppen van de ballonnen. Dit was zoooo leuk om te zien! Ook Shanti, de leerkracht, was verbaasd om deze kleuter op deze manier te zien. Zo zie je dat zelfs dat wat voor ons iets kleins en onbenulligs lijkt voor een kleuter iets fantastisch leuk kan zijn. Op woensdag waren de kleuterleerkrachten volop bezig met kaartjes maken om de ouders een ‘Happy Holi’ te wensen. Jammer genoeg waren het dus inderdaad de leerkrachten en wij die de kaartjes maakten i.p.v. de kleuters.. Zo hebben wij 40 minuten lang ballonnen op kaartjes moeten tekenen terwijl een andere leerkracht de randen van de kaartjes kleurde. Dit zijn zaken die wij in België de kleuters zelf zouden laten doen. De kleuters mochten achteraf wel hun handafdruk op hun kaartje zetten. Het laatste uur van de dag hadden de kleutertjes geen les meer en vierden we Holi. Zo werden er allerlei kleurrijke poedertjes bovengehaald en werden de kleuters versierd met verschillende kleuren. Wij hadden voor het eerst echt het gevoel dat we bij de leerkrachten hoorden. Ze nodigden ons uit om mee te doen en ook wij moesten eraan geloven en kregen een mooi kleurrijk gezicht! De kleuterleerkrachten wouden nadien ook super veel foto’s met ons en voor het eerst sinds lange tijd leken ze eens interesse in ons te hebben. Dit was zo leuk om eindelijk eens als Nepalese leerkracht beschouwd te worden. Deze week kwam er ook opeens een blanke man op school. Wij waren al helemaal enthousiast want er was nog een blanke!! Natuurlijk heeft “deze blanke” een naam: Christian. Christian werkt samen met een Nepalese vrouw, Mihendra, voor Rights for children. Hij kwam 3 dagen lesgeven en deed een soort van teach the teachers project. Hij wil dus eigelijk Learn through play binnenbrengen in verschillende Nepalese scholen door de leerkrachten bij te sturen en hen ideeën te geven. Hij was ook super enthousiast om ons hier te treffen, zeker omdat wij ook Learn through play doen met de kinderen. We hadden dus interessante gesprekken over dit onderwerp met hen. Woensdag vertrokken ze na school samen met ons naar Pokhara en morgen zullen we samen Holi vieren! Zoals je leest was het dus een korte maar super leuke stageweek!
Zoals we jullie al verteld hadden, gingen we dit weekend niet naar Pokhara vanwege Parents Day. Onze mama vertelde ons vrijdag avond dat we om 8u op school moesten. Wij zorgden dus dat we op tijd klaar waren voor het ontbijt. Toen we beneden kwamen was onze mama nog in pyjama en was ze bloemenkransen aan het maken. Ze leek helemaal niet gehaast. Ze hielp ons nog met ons haar en ook onze make- up moest in orde zijn. Na onze make-over en het ontbijt waren we klaar om te vertrekken. Het was al 10u en we moesten vertrekken zonder onze mama omdat zij nog lang niet klaar was. Eenmaal op school aangekomen waren alle blikken op ons gericht terwijl we nog niet eens onze traditionele kledij aanhadden! De dag kwam nogal traag op gang. We waren blij toen we de kleuters op het podium zagen verschijnen en het dus echt ging beginnen. Jammer genoeg werd al de foute versie van ‘The wheels on the bus’ gespeeld waardoor de kleuters er nogal verward bijstonden. We dachten dat na deze dans alle andere dansen snel zouden volgen, maar nee.. Na elke dans werd er een speech gehouden van een halfuur. Ondanks deze saaie speeches, waar wij niks van verstonden, genoten we wel van de vele mooie dansen. We hadden al enkele dansen op voorhand gezien. Zo waren er 4 kindjes van het eerste leerjaar (2 meisjes en 2 jongens) die samen dansten. Hiertussen zat ook de zoon van de directeur. Op Parents day zelf bleek 1 van de meisjes ziek te zijn. Dit meisje danste normaal met de zoon van de directeur. Tot onze verbazing zagen we de zoon van de directeur samen met het meisje, die normaal met het andere jongetje danste, op podium staan. De andere jongen stond helemaal klaar in kostuum aan de zijkant te kijken. Ons hart brak toch wel toen we dit zagen. Gewoon omdat het ‘de zoon van’ is, wordt een andere jongen uit de dans gezet. We hoopten stiekem dat het meisje gewoon nog eens met de andere jongen ging dansen maar dit gebeurde niet.. Het kastesysteem werd hier nogmaals extra in de verf gezet. Na de vele dansen van de studenten was het onze beurt. Met toch wel wat gezonde stress stonden we klaar om het podium op te gaan. We kwamen nog maar het podium op en iedereen begon al te juichen en haalden snel zijn/ haar camera boven. Alle blikken waren op ons gericht! We kunnen met trots zeggen dat we dit tot een goed einde hebben gebracht. We kregen vele complimentjes over onze danscapaciteiten en men zei zelfs dat we nu echte Nepalese meisjes waren. Wil je graag zelf oordelen over onze danskwaliteiten? Neem dan zeker een kijkje op onze facebookpagina’s :). Na onze dans dansten ook de Nepalese studenten de Belgische dans op K3. Ze deden het echt super goed. Wij waren super trots op hen! Het was dus een lange, maar vooral spannende dag! Morgen is het geen school omdat ze hun vakantiedag verplaatsen. We zullen dus eerst nog eens goed kunnen bekomen van deze dag zodat we er maandag dubbel en dik kunnen invliegen! Goed voorbereid als we zijn, vertrokken we zoals altijd vroeg in de ochtend terug naar ons gastgezin. Deze keer kwamen ook de meisjes van PJK (Jana en Lisa) mee, die altijd in Pokhara verblijven.
Na een grote portie rijst, waren we volledig klaar om les te geven. Onderweg naar school passeerden we een kleutertje uit één van onze klassen. Het viel ons meteen op dat ze haar schooluniform niet aanhad. Toen we vroegen aan onze mama hoe dit kwam, zei ze dat het vandaag sportdag is en dat de studenten dan hun uniform niet mogen aandoen. Je kan de sportdag niet vergelijken met één van bij ons. De kinderen liepen gewoon wat rond op de speelplaats en speelden met de hoelahoep, volleybal, stoelendans enzovoort. Het was niet zo georganiseerd zoals bij ons, zodat iedereen elke activiteit wel eens kan doen. Wij liepen dus maar wat verloren rond op school. Wel hebben we onze Belgische dans verder kunnen inoefenen met de studenten. Na schooltijd was het eindelijk zo ver: de Nepalese dans aanleren. Niru liet ons de muziek horen en vertaalde ondertussen wat er gezongen werd. Daarna leerde ze ons de stapjes aan. Doordat er niet zoveel ritme of beat in het lied zat, bleek dit moeilijker dan verwacht. Het lied nodigde niet echt uit om op te dansen, waardoor het voor ons moeilijk werd om mee te gaan met de muziek. Wanneer we het lied lieten horen aan de directeur, fronste hij zijn wenkbrauwen. Hij vond het beter om op een populair nummer te dansen, zodat het publiek ook zou kunnen meezingen. Zo gezegd, zo gedaan. Niru ging akkoord met de nieuwe dans, waardoor we dus eigenlijk een hele voormiddag zitten zweten hebben op een dans die eigenlijk niet meer van toepassing was. Doordat er op zaterdag ook activiteiten waren op school, werd het weekend verplaatst naar maandag. Dit betekende dus voor ons een rustdag. Samen met de meisjes van PJK genoten we wat van de zon in de “achtertuin”, om daarna naar de Gandaki Trout Fish Farm te trekken. Dit is een stukje natuur waar er veel beken zijn waarin vissen worden gekweekt. Je kan er ook zwemmen in het zwemmen of iets drinken/eten op een gezellig terrasje. Toen we terug thuiskwamen, stapten Jana en Lisa terug de bus op richting Pokhara. Wij kropen die avond redelijk vroeg in ons bed, zodat we volledig klaar zouden zijn om de dag nadien les te geven. Toen we die ochtend wakker werden, trof Anke onze mama aan in pyjama, al zittende in de zetel. Zij vertelde dat er opnieuw geen school was, door één of andere staking. Dit betekende dus, opnieuw, een rustdag voor ons. Die dag gingen we wel naar school, om de nieuwe dans aan te leren. Eens aangekomen op school, moesten we eerst nog 3 uur wachten omdat Niru de dans zélf nog moest aanleren (leve het goed georganiseerde Nepal ;)). We dansen samen met jongens van grade 10. De dans was meteen veel leuker dan de dans die we eerst aanleerden. Tot onze verbazing leerde Niru ons de hele dans in twee uur tijd aan! Dit was een enorme uitdaging, vooral voor ons geheugen :). We waren toch wel blij toen we thuis in ons bed konden gaan liggen na deze vermoeiende dag! Woensdag vertrokken we naar school, met het gedacht dat we nu wel ECHT les zouden geven. We wouden onze les in Lower Kindergarten beginnen tot er plots een leerkracht onze klas binnen kwam samen met de leerlingen van Nursery en Upper Kindergarten. We moesten blijkbaar het dansje oefenen voor Parents day. De leerkrachten leerden de kinderen een dansje aan en wij leerden hen ‘The Wheels On The Bus’ aan. Na 40 minuten dit geoefend te hebben, dachten wij dat de kinderen het nu wel echt genoeg geoefend hadden (de dansjes waren elk maar 2 minuten). Hier dachten de leerkrachten duidelijk anders over, want de kleuters hebben (zonder overdrijven) 3uur lang deze twee dansjes moeten oefenen. Zowel wij als de kinderen werden het echt beu! Dit betekende dus dat wij op woensdag slechts 1 les hebben kunnen geven en voor de rest van de dag gedanst en gezongen hebben.. Op donderdag bleek dit ook weer het geval te zijn. Wij dachten dat de kinderen het gewoon eens gingen herhalen, maar nee.. Ook vandaag hebben ze 3uur lang dezelfde twee dansjes moeten doen. Dit betekende dat we weer maar 1 les hebben kunnen geven. Één ding weten we wel zeker: wij kunnen die twee liedjes niet meer horen!! We namen vandaag wel de tijd om onze Belgische dans met de Nepalese studenten eens grondig te herhalen zodat ze het zeker alleen kunnen, maar daar hebben we alle vertrouwen in! Vrijdag wisten we dat er geen les was want er waren weer sportactiviteiten zoals zondag. Het resultaat van deze week is dus dat we het volle anderhalf uur les hebben gegeven.. |